Buitenruimte (2000 – nu)
Hoewel de werken wel degelijk refereren aan landschappen, prefereer ik de naam Buitenruimte.
De schilderijen zijn niet geschilderd naar voorbeelden of naar de waarneming. Alle buitenruimten zijn imaginair. Alle beelden die nu – en ooit – zijn waargenomen in de buitenruimte worden in het hoofd opgeslagen en deels weer vergeten. Voor mij als schilder is het interessant hoe ongrijpbaar geworden beelden vanuit het geheugen langzaam weer vanuit vele lagen verf een vaste vorm krijgen. Een hernieuwde kennismaking met de buitenruimte.
De visuele herinnering van een moment is zelden scherp, duidelijk of concreet. Mijn herinneringsbeeld bestaat uit talloze transparante momenten. Over elkaar heen gelegd. Uit deze brij destilleer ik een nieuwe buitenruimte. In meer of mindere mate benoembaar en herkenbaar.
Een nieuwe buitenruimte? Of bestond deze al. Een mogelijk (op)nieuw geziene werkelijkheid. Of is het nu de wereld in mijn hoofd geworden.
